تأثیر شبیه‌سازی محیطی بر میزان بروز دلیریوم در بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر

پیش‌زمینه و هدف: باوجود شایع بودن دلیریوم در بیماران پس از جراحی بای پس عروق کرونر، مطالعات معدودی در زمینه جلوگیری از دلیریوم پس از جراحی قلب انجام شده است. لذا، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر شبیه‌سازی محیطی بر بروز دلیریوم در بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد. مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی، در بخش ICU قلب، بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد. 100 نفر از بیماران کاندید بای پس عروق کرونر به‌صورت تصادفی به دو گروه 50 نفره (دارای شبیه‌سازی محیطی و گروه کنترل) تخصیص یافتند. پس از عمل، یک گروه در محیط معمولی و گروه دیگر در محیطی که با محیط زندگی بیمار شبیه‌سازی شده بود، مراقبت شدند. سه ساعت پس از هوشیاری و نیز در روزهای بعد در نوبت صبح و عصر بیماران با پرسشنامه بررسی مختصر وضعیت روانی، ارزیابی شدند. از آزمون‌های من ویتنی یو، تی مستقل و کای دو و دقیق فیشر جهت تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: تعداد بیماران مبتلا به دلیریوم و در معرض دلیریوم، در روز اول بعد از عمل تا صبح روز چهارم در گروه مداخله کمتر از گروه کنترل بود. این یافته ازنظر بالینی اهمیت دارد. اگرچه تفاوت بین گروه‌ها در نوبت‌های مختلف معنی‌دار نبود. بحث و نتیجه‌گیری: شبیه‌سازی محیطی ازنظر بالینی موجب کاهش بروز و خطر دلیریوم در بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر در طی شش نوبت متوالی در گروه مداخله شد. بااین‌حال، به دلیل عدم مشاهده تفاوت آماری معنادار، انجام مطالعات بیشتر در این زمینه پیشنهاد می‌شود.